کد مطلب:212700 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:31
رزام بن مسلم، مولی خالد بن عبدالله قسری
شیخ طوسی (ره)، او را از اصحاب امام صادق (ع) شمرده است. [1] .
شیخ كشی (ره)، از رزام بن مسلم، نقل كرده كه گفت: من در مدینه معذب بودم، و مرا به سقف می آویختند و كسی كه مرا شكنجه می داد، در را به روی من می بست و می رفت. اهل خانه پس از رفتن او، مرا از سقف به زیر می آوردند، ساعتی بر زمین می نشستم و راحت می شدم، تا نزدیك آمدن او، دوباره اهل خانه مرا از سقف آویختند.
مدتی گذشت، تا آنكه روزی، كاغذی كه بسته به سنگی بود، از روزنه خانه به سوی من پرتاب شد. نامه را گرفتم. دیدم كه خط حضرت صادق (ع) است، نوشته بود: «بسم الله الرحمن الرحیم.ای رزام! بگو: یا كائنا قبل كل شی ء و یا كائنا بعد كل شی ء و یا مكون كل شی ء البسنی درعك الحصینة من شیر جمیع خلقك».
چون این دعا را خواندم از عذاب خلاص شدم. [2] .
در روز جمعه ای، منصور دوانیقی، در حالی كه تكیه بر دست حضرت صادق (ع) كرده بود، بیرون آمد؛ رزام كه ناظر صحنه بود، گفت: دوست می داشتم كه صورت منصور، كفش امام صادق (ع) باشد. پس در فرصتی نزدیك رفت. و از امام صادق (ع)، از نماز و حدود آن سؤال كرد، حضرت در پاسخ او فرمود: از برای نماز چهار هزار حد است... [3] .
شیخ كشی (ره)، از رزام بن مسلم، نقل كرده كه گفت: من در مدینه معذب بودم، و مرا به سقف می آویختند و كسی كه مرا شكنجه می داد، در را به روی من می بست و می رفت. اهل خانه پس از رفتن او، مرا از سقف به زیر می آوردند، ساعتی بر زمین می نشستم و راحت می شدم، تا نزدیك آمدن او، دوباره اهل خانه مرا از سقف آویختند.
مدتی گذشت، تا آنكه روزی، كاغذی كه بسته به سنگی بود، از روزنه خانه به سوی من پرتاب شد. نامه را گرفتم. دیدم كه خط حضرت صادق (ع) است، نوشته بود: «بسم الله الرحمن الرحیم.ای رزام! بگو: یا كائنا قبل كل شی ء و یا كائنا بعد كل شی ء و یا مكون كل شی ء البسنی درعك الحصینة من شیر جمیع خلقك».
چون این دعا را خواندم از عذاب خلاص شدم. [2] .
در روز جمعه ای، منصور دوانیقی، در حالی كه تكیه بر دست حضرت صادق (ع) كرده بود، بیرون آمد؛ رزام كه ناظر صحنه بود، گفت: دوست می داشتم كه صورت منصور، كفش امام صادق (ع) باشد. پس در فرصتی نزدیك رفت. و از امام صادق (ع)، از نماز و حدود آن سؤال كرد، حضرت در پاسخ او فرمود: از برای نماز چهار هزار حد است... [3] .
[1] رجال الطوسي، ص 195.
[2] رجال كشي، ص 290.
[3] اعيان الشيعه، ج 31، ص 214، (به نقل از كنز الفوائد كراچكي، و فلاح السائل ابن طاووس).